اراده طرفین در تعیین کیفی و کمی مدت در عقد اجاره

چکیده: طرفین یک قرار داد،براساس اصل حاکمیت اراده،در تعیین شرایط و آثار قرار داد موردنظرشان،آزاد و مختارند.اجاره یکی از عقود معین است که مانند سایر عقود معین،ضمن تبعیت از قواعد عمومی قرار دادها،دارای شرایط و ویژگی‌های‌ مخصوص به خود است.یکی از این ویژگی‌ها،ذکر مدت است.درج مدت در قرار داد اجاره،در جایی که تنها معیار تعیین منفعت است،الزامی است.کیفیت و کمیت‌ مدت اجاره،در عین حال که مشمول اصل حاکمیت اراده است،در محدودهء برخی‌ ضوابط خاص قرار می‌گیرد؛از جمله اینکه مدت اجاره باید به نحوی تعیین شود که‌ احتمال هرگونه جهالت و در نتیجه غرر از قرار داد:زدوده شود یا اینکه تعیین مدت‌ باید به صورتی انجام پذیرد که غرض عقلایی طرفین از انعقاد اجاره حاصل گردد یا اینکه با تعیین مدت نباید خللی به فلسفهء وضع قرار داد اجاره وارد شود. در این مقاله،به کارکرد و نقش اصل حاکمیت اراده طرفین در زمینهء عقد اجاره و به‌ طور خاص پیرامون مدت در عقد اجاره پرداخته شده است؛به عبارت دیگر،در این‌ مقاله این موضوع مورد تحلیل و بررسی قرار گرفته است که کیفیت و کمیت مدت در عقد اجاره تا چه میزان تحت حاکمیت ارادهء طرفین است و تا چه میزان تحت نفوذ ضوابط حقوقی قرار دارد.